الکتريسيته، برگرفته شده از کلمه يوناني: ήλεκτρον ، اثري است که به دليل موجوديت بار الکتريکي پديد مي‌آيد و همراه با مغناطيس يکي از نيروهاي پايه در فيزيک به نام الکترومغناطيس را تشکيل مي‌دهد.  الکترومغناطيس شاخه‌اي از علم فيزيک است که به مطالعه‌ي پديده‌هاي الکتريکي و مغناطيسي و ارتباط اين دو با هم مي‌پردازد. توصيف‌گر پديده‌هاي الکترومغناطيسي در فيزيک کلاسيک قوانين ماکسول است.

در سال 1199-1820 هانس کريستان اورستد (1777 – 1851) مشاهده کرد که جريان الکتريکي در يک سيستم مي‌تواند عقربه قطب نماي مغناطيسي را تحت تأثير قرار دهد. بدين ترتيب الکترومغناطيس به عنوان يک علم مطرح شد. اين علم جديد توسط بسياري از پژوهشگران که مهمترين آنان مايکل فاراده بود تکامل بيشتري يافت. جيمز کلرک ماکسول قوانين الکترومغناطيس را به شکلي که امروزه مي‌شناسيم ، در آورد. اين قوانين که معادلات ماکسول ناميده مي‌شوند.

فهرست :

مقدمه

 تاريخچه پيدايش الكترومغناطيس

معادلات الكترومغناطيس ماكسول

امواج الكترومغناطيس

يكاي امواج الكترومغناطيس

طيف نمايي و امواج الكترومغناطيس

كاربردهاي امواج الكترومغناطيس

اشعه مادون قرمز

بمب هاي الكترومغناطيس

اسلحه هاي برقاطيسي غير اتمي

ايجاد ميدان مين الكترومغناطيس

سي تي اسكن

ماهواره ها و فركانس هاي مخابراتي

پيشگويي زلزله در سگ

منابع و مآخذ

• مقالات تخصصي