مشخص نیست که روان  شناسی از چه زمانی به طور رسمی رشته ای علمی شناخته شد، اما پژوهشهای روان شناختی از اواخر قرن نوزدهم آغاز شد. ویلهلک نخستین آزمایشگاه روان شناسی را در 1987 در آلمان و ویلیام جیمز چهارسال زودتر آزمایشگاه خود را در هاروارد ایجاد کرده بود.

پویایی آزمایشگاه روان شناسی، استقلال از فسلفه و نظریه پردازیهای فیلسوفان  را به ارمغان  آورد. ونت در کتابی با عنوان اصل روان شناسی فیزیولوژیک، موضوع  روان شناسی را مطالعه ذهن معرفی کرد و فرآیندهای مورد بررسی در روان شناسی را مهرکرمای کنترل شده  و پاسخهای قابل اندازه گیری دانست که با آزمایش و درون نگری به دست می آید. از نظر رفتارگرایان، یادگیری به معنی تغییر در شکل یا فراوانی رفتار است که، رفتارهای فراگیر مورد سنجش قرار می گیرد تا زمان  مناسب برای آموزش مشخص شود. یادگیری مستلزم تنظیم  محرکهای محیطی است تا فراگیر بتواند پاسخهای مناسب را از خود بروز دهد و آن پاسخها را تقویت کرد.هدف از آموزش در رفتارگرایی این است که فراگیر به درستی به محرکها پاسخ دهد و این امرمستلزم تقسیم مطالب درسی به بخشهای کوچکی است که می توان به ترتیب بر آنها تسلط یافت. اصول آموزش در رفتارگرایی، رابطه نزدیکی با یادگیری دارد، زیرا هدف آموزش،ایجاد تغییر در رفتار است.

 کلمات کلیدی: روانشناسی یادگیری، ساختارگرایی و کارکردگرایی، کارکرد گرایی ویلیام جیمز، رفتارگرایی، شناخت گرایی، ساختن گرایی، روان شناسی گشتالت، یکپارچگی نظریه و عمل، روشهای تحقیق در روان شناسی یادگیری، خودسنجی، یادگیری و فلسفه، تجربه گرایی در برابر خردگرایی، درک کامل یادگیری انسان، یادگیری تراکمی، یادگیری جذب ، یادگیری انطباق، یادگیری تبدیلی، یادگیری از دیدگاه  وجودگرایان، نظریه های رفتاری، پیوندگرایی ثورنوایک

• مقالات تخصصي